Απολογισμός σεζόν 59
Τα πανηγυρικά μηνύματα φέτος ήταν αρκετά και από την δίκη μας πλευρά αλλά και από την κοινότητα που παρακολουθεί την εθνική, και σαφέστατα ήταν απολύτως δικαιολογημένα.
Το συγκεκριμένο κείμενο όμως που θα διαβάσετε δεν θα έχει κανέναν απολύτως τόνος πανηγυρικού κλίματος και ο σκοπός του είναι να δουν οι αναγνώστες του πως βιώσαμε εμείς την χρόνια μέσα από τα δικά μας μάτια, ποιες ήταν οι σκέψεις μας, ποια ήταν τα εμπόδια μας και πως τελικά καταλήξαμε εκεί που καταλήξαμε.
Πάμε λοιπόν να το πάρουμε από την αρχή.
Μετά τις εκλογές η πρώτη και προφανής δουλειά που είχαμε να κάνουμε φυσικά ήταν να ρίξουμε μια μάτια στο ρόστερ και στο pool της ομάδας ώστε να ξέρουμε με σιγουριά τι έχουμε στα χέρια μας και πως μπορούμε να το αξιοποιήσουμε. Από την τελευταία φορά που βρισκόμουν στην εθνική το μπαζερ έχει αλλάξει παρα πολύ πράγμα που σήμαινε ότι χρειαζόμασταν χρόνο για να καταλάβουμε το επίπεδο μας, γι αυτό και δεν θέσαμε κάποιον πολύ συγκεκριμένο στόχο όσο αφορά το αγωνιστικό κομμάτι.
Ρίχνοντας λοιπόν την πρώτη μάτια στο ρόστερ ήταν ξεκάθαρα τα δυνατά μας σημεία όπως επίσης και οι αδυναμίες μας. Βασικότερη αδυναμία της συγκεκριμένης ομάδας ήταν ξεκάθαρα το ριμπάουντ το οποίο σε σχέση με τον ανταγωνισμό βρίσκεται σε αρκετά χαμηλά επίπεδα. Ή για να το θέσω πιο σωστά δεν βρίσκεται στους σωστούς παίκτες.
Για παράδειγμα ο Κερμελιδης είναι 4αρι των 149 σκιλς αλλά το ριμπάουντ του βρίσκεται στο 13 πράγμα που τον κάνει αμέσως να υστερεί σε κομβικό κομμάτι του παιχνιδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που το αποδεικνύει αυτό είναι το παιχνίδι απέναντι στην αδύναμη Ιρλανδία στην πρώτη φάση του ομίλου, εκεί οποί παραταχθήκαμε χωρίς ειδκο παίκτη και με βασικό τον Κερμελιδη. Αν και γνωρίζαμε ότι παίζαμε με 13αρι ριμαπουντ χωρίς κάποια υποστήριξη από τα γκαρ θέλαμε να το δοκιμάσουμε καθώς θεωρήσαμε ότι η πολύ μεγαλύτερη ποιότητα της 5αδας μας θα κάνει την διαφορά έτσι κι αλλιώς.
Το αποτέλεσμα ήταν 120-107 με την ομάδα μας να κερδίζει με 35-22 την τελευταία περίοδο πράγμα που σημαίνει ότι η Ιρλανδία διεκδικούσε τομπαιχνιδι σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Αν είχαν παίξει με υψηλότερη διάθεση υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να είχαμε κηδεία όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς. Εκεί λοιπόν είπαμε ποτέ ξανά ο Κερμελιδης μόνος του (χωρίς ειδκο δηλαδή) στο 4.
Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που εντοπίσαμε στα αρχές ήταν το βαθος του ρόστερ κυρίως στα γκαρ. Με τον Φουσκιδη να βρίσκεται 5 σκιλς λιγότερα σε σχέση με σήμερα και τον Γιαταγαννη προ των πυλών να συνταξιοδοτηθεί (η ομάδα του έγινε Μποτ και ο παίκτης ήταν σε άθλια αγωνιστική κατάσταση) καταλαβαίνει κανείς ότι το βασικό μας πρόβλημα δεν ήταν η βασική 3αδα των γκαρ αλλά οι 3 παίκτες που θα ερχόντουσαν από πίσω για να μπορέσουν να κρατήσουν την ομάδα ανταγωνιστική.
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τόσο εύκολα τα περιμετρικά στην αρχή.
Δεύτερο βήμα προφανώς ήταν να ρίξουμε μια ματια στο πρόγραμμα και να δούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ο όμιλος είχε ένα φαβορί την Φινλανδία την περσινή φιναλίστ του παγκόσμιου, κι από εκεί και πέρα 4 ομάδες που μπορούσαν να πάρουν την δεύτερη θέση. Αυτές ήταν η Βουλγαρία η οποία είχε προκριθεί στο προηγούμενο ευρωπαϊκό, η Ουκρανία που επι σερί ετών αποκλείεται από την επόμενη φάση με 5-2 στην διαφορά πόντων, η Κροατία και η Ελλάδα.Στα μάτια μας η Βουλγαρία έμοιαζε οι πιο έτοιμη ομάδα από τις υπόλοιπες για να πάρει την δεύτερη θέση αλλά είχε ένα σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με εμάς, το πρόγραμμα.
Όπως είχαμε ξαναγράψει είχαμε ένα ''εύκολο'' παιχνίδι πριν από κάθε ντέρμπι γεγονός που μας επετρψε να μεγαλώνουμε τον ενθουσιασμό μας πριν από αυτό, κάτι που δεν ίσχυε για του Βούλγαρους που έμοιαζαν οι άμεσοι ανταγωνιστές μας.
Για να το κάνουμε όμως αυτό πράξη, δηλαδή να έχουμε μόνο τους Βούλγαρους άμεσους ανταγωνιστές, έπρεπε να καταφέρουμε να πάμε στο μεταξύ μας παιχνίδι με 5-0 να κερδίσουμε δηλαδή Ουκρανία και Κροατία έτσι ώστε να τις αφήσουμε πίσω μας δεδομένου ότι όλοι θα έκαναν μια ήττα
Last edited by Meteoritis at 2/9/2023 12:35:17 PM