Pitussi, senin parantezin geldi. Pitussi agresyon sorunları olan hafif dengesiz, cinnet eğilimlisi bir abimizdir. Rasheed Wallece’tan aldığı özel dersler yüzünden böyle bir herife dönüştüğü sanılmaktadır. Takımımıza katıldığı ilk haftadan fark ettik ki, biraz rahatlamaya ihtiyacı var. Spor salonunun bahçesinde Pitussi’nin kendince tarım yapıp, çiçek yetiştirebileceği ufak bir alan oluşturduk. Kendisi hoşnut bir şekilde her gün ekti, biçti, biraz olsun sakin kalmayı başarabildiği fark edilir hale gelmişti. Takım arkadaşları “kedi kovalayan, kedi kaçıran” gibi lakaplarla kendisine takılmaya başlayınca sebebini şahsen merak ettim. Meğer kediler ekip biçtiklerinin üzerinde gezip, toprağa dışkılarını bırakmayı da ihmal etmedikleri için Pitussi “pissssst, pitusssiiii, pissssst” diye sesler çıkartarak kıpkırmızı bir suratla, sinirden deliye dönmüş vaziyette kedileri kovalamaya başlar olmuş. Hortumla su sık, belki çare olur Pitussi, turunçgil kabuklarının kokusundan hoşlanmazlarmış, sağa sola bırakarak gelmemelerini sağlayabilirsin belki... Neyse, işi gücü bıraktım Pitussi’nin terapisiyle bizzat uğraşmaya başladım. Dayak yemediğim sürece kendisini satmayacağım. Eğer bir gün ana sayfanıza “kiku Natan Pitussi adlı oyuncusunu bilmem kaç dolardan satışa koydu” haberi düşerse bilin ki kaburgalarımda çatlaklar vardır ve bir süre maçları yönetemeyecek haldeyimdir. Hasta yatağıma fevkalade veya dünya çapında doktor ile gelirseniz yapılabilecek en güzel hasta ziyaretini yapmış olursunuz. İyileşince av tüfeğimi kapıp Pitussi’yi yeni takımının soyunma odasında kıstırıp vurursam da artık cezaevine fanila falan isterim.
10.sezonumuz olan 50.sezonun hikayesi, dilim döndüğünce, bu şekildeydi. Bir ara üşenmezsem ilk 10 sezon değerlendirmesi yazmak istiyorum. Kazanırken de kaybederken de yollar güzeldi. Asla rekabetten uzak durmayarak geçirilen bu ilk dönemi kapatıp bir başka 10 sezona doğru girilirken umuyoruz ki yaptığımız hataları tekrarlamayız, pişmanlıklarımızı unutmayıp daha doğru kararlar alabiliriz.
Herkese iyi oyunlar...