Floydian, her gittiği deplasmanda çalan boş beleş şarkılardan muzdarip olmuştur. Bu durumdan yalnızca kendisi rahatsız değildir; oyuncuları da kendisine sürekli bu durumu şikayet etmektedir. Bir plan hazırlar ve ilk deplasmanda bu planı uygulamaya karar verir...
Aslında kafasında bunu çalmak vardır:
"
Not now Kiku
We've got to get on with the basketball show
True victory waits at the end of the rainbow
Who cares what it's about
As long as the kids go?
Not now Kiku,
Got to get on with the show"
(https://www.youtube.com/watch?v=ajvk1CFIM1M)Ancak son anda "we don't need no education"'ı çalmanın daha eğlenceli olacağını düşünür.
....
....
Floydian, maç sonunda kızgın bir ifadeyle "intikamım acı olacak" nidaları atan Kiku'ya karşı son derece soğukkanlı bir tavır takınır ve şu cevabı verir: "Düşmanlarından nefret etme. Bu, yargılarını etkiler... Sen iyi bir insansın Kiku, içindeki kini çok uzun süre tutabileceğini sanmıyorum. Ha bu arada Dj'in biraz sonra senin için son kez bir şarkı daha çalacak, eheheh"
Kiku, oldukça şaşkın ve bir o kadar da afallamış bir ifadeyle "Ne!" yanıtını verir ve tam o anda şu şarkı çalar:
(https://www.youtube.com/watch?v=qiaF4kuxJco)And when you loose control, you'll reap the harvest you have sown
And as the fear grows, the bad blood slows and turns to stone
And it's too late to lose the weight you used to need to throw around
So have a good drown, as you go down, all alone
Dragged down by the stone.Şarkının tam burasında Kiku ağır bir travma içerisine girer, kafasını öne eğip yavaş adımlarla ortalıktan kaybolur.