Ήθελα να έχω μπορέσει να γράψω πριν τους τελικούς και για την ομάδα του Μάνου, αλλά πρέπει να υπάρχει και χρόνος και αποδείχτηκε πως δεν υπήρχε.
Ο Μάνος ξεκίνησε τη σεζόν 10 το μπάζερ κι από τη σεζόν 13 είχε μόνιμα την ομάδα του από την ΙΙΙ και πάνω. Μόλις 5 σεζόν στην ΙΙΙ, μόλις δύο στην IV και οι υπόλοιπες στην ΙΙ και στην Α1. Και μόνιμα με καλές προσπάθειες και μάχες στο κύπελλο. Για πολύ καιρό ήταν μάνατζερ των κύριων σκιλς όπως τη σεζόν 22 που ανέβηκε στην Α1 με μπάζτετ ίσως και μεγαλύτερο του σημερινού του. Έμεινε, έπεσε, πέρασε από τη θέση του NC στην εθνική ανδρών και τελικά επέστρεψε τη σεζόν 28 στην Α1 πολύ καλύτερος σαν μάνατζερ από ότι ήταν μέχρι τότε. Όλες τις χρονιές με καλά ρεκόρ, κυπελλούχος τη σεζόν 29, πρώτο ρεκόρ κανονικής περιόδου τη σεζόν 31, πρώτο ρεκόρ κανονικής περιόδου τη σεζόν 32 και από χθες το βράδυ Πρωταθλητής Α1.
Κατά τη γνώμη μου βέβαια είναι μόλις η δεύτερη φορά που προσπάθησε για πρωτάθλημα. Όταν δεν του έβγαινε το καλύτερο ρεκόρ, πήγαινε για αλλαγές στο ρόστερ κι αυτό κοστίζει στην εμπειρία από τέτοια ματς τελικών. Καλώς ή κακώς η εμπειρία σε τέτοια ματς μπορεί να αμβλύνει τις συνέπειες της πιθανής αναποφασιστικότητάς σου λόγω άγχους και να σε βοηθήσει να παίξεις πιο κοντά στις δυνατότητές σου σαν μάνατζερ.
Αυτό το τελευταίο ήταν και το μεγάλο πλεονέκτημα του ΙΣΙ απέναντι στον Μάνο. Ο ΙΣΙ βρισκόταν για 3 φορά σε τελικούς, για 3η φορά με μειονέκτημα έδρας στην Α1, και η προηγούμενη ήταν μόλις πέρσι. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αυτογνωσία ότι ήταν αουτσάιντερ μπορούσε να γίνει πολύ επικίνδυνος.
Οι τελικοί κακά τα ψέματα ήταν συναρπαστικοί. Σπάσιμο έδρας back to back ίσως να μην έχει επαναληφθεί στο παρελθόν στην Α1 ποτέ, ενώ και οι 3 αγώνες είχαν σασπένς μέχρι το τελευταίο.
Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν στο νέο Πρωταθλητή Μάνο και την Κρήτη την ομάδα του. Το να φθάνεις εδώ στο πρώτο σκαλί δεν είναι προσπάθεια μιας σεζόν, αλλά η κατάληξη σε έναν μαραθώνιο που στην προκειμένη ιστορία ξεκίνησε στις 25 Αυγούστου του 2009! Και για να φθάσει στην σημερινή μέρα, έπρεπε να αλλάξει, να αποβάλλει κακές συνήθειες, να συνεχίσει να μαθαίνει.
Πολλά συγχαρητήρια όμως και ίσως ακόμα περισσότερα αξίζουν και στον Δευτεραθλητή ΙΣΙ που με τα δύο εύστοχα διπλομαντέματά του πρέπει να κέρδισε τις συμπάθειες και τις εντυπώσεις πολλών από εμάς. Ήταν ακριβής όταν είπε ότι αρνήθηκε να χάσει. Πραγματικά το έκανε αυτό και παραδόξως όσο οξύμωρο κι ακούγεται το κατάφερε κι ας έχασε. Κατάφερε να ηττηθεί περήφανα με ψηλά το κεφάλι και με εγκωμιαστικά σχόλια αντιπάλων του. Είχα αποφασίσει να τα γράψω ανεξαρτήτως του σημερινού αγώνα, αλλά ήταν τόσο φανερά καλός στο να εισχωρήσει στο μυαλό του αντιπάλου που πραγματικά έφτασε το μομέντουμ του να μην έχει καν ανάγκη για αναγνώριση από τους αντιπάλους του στον όμιλο.